وقــــــــــــتی می بیــــــــــنم خواهــــــــــــرم مـــــــــــن رو آدم دونــــــــــسته و بـــــــــهم ی چیــــــزی رو میــــــــــگه انـــــــــــقدر خــــــــــوشحال میــــشم کـــــــــــه کَســـــــــــی نمی فهــــــــــمه چـــــرا انقــــــدر خـوشحــالم!....
ولــــــــی وقتــــــــــــی می بیــــــــــــنم هـــــــــــنوز ی آدم مهـــــــــــم کـــــــــــه مـــــــــــن آرزوم ِ مــــــــن رو عـــاقل و بزرگ بدونـــــــــــه بـــــــــــه مـــــــــــن ی جــــــورایی تــــــــوهـــــــین می کنه نمی دونم اون لــحظه که شــــــــــــدیدا ضد حــــــــــال خوردم چــــــی کــــــــــــار کــــــــــنم!؟....
پ ن:به ســـــــــــبک خودم بـــــــــرداشـــــــــت نکــــــــــردم امــــــــــا کـــــــاش هــــــــرگــــــــــز احســــاســـــــــاتم رو نـــــــــــشون نمی دادم!...
پ ن:الـــــــــان دیـــــــگه بـرام اون موضوع بی اهمیـــــــــتِ!
راستش نمیدونم چی بگم پریسا جون
راستی سلام...
با قافله ی عمر به روزم ومنتظرت گلم