میراث پدر...

پدرم گفته است:قدر هر آدمی به زخمهای اوست.پس زخمهایت را گرامی دار.

زخمهای کوچک را نوشدارویی اندک بس است،تو اما در پی زخمی بزرگ باش که نوشدارویی شگفت بخواهد;و هیچ نوشدارویی،شگفت تر از عشق نیست و نوشداروی عشق تنها در دستان اوست.

او که نامش خداوند است.

پدرم گفته بود که عشق شریف است اما،نگفته بود که چقدر نمکین است و نگفته بود که او نوشدارو دارد،دستهایش این همه از نمک عشق پر است و نگفته بود که او هر که را دوست تر دارد،بر زخمش از نمک عشق بیشتر می پاشد!

«عرفان نظر اهاری»

پ ن:عاشق شیوه ی نوشتن عرفان ام!خیلی زیبا می نویسد!

پ ن:این روزها دلم می خواهد تا وقت استراحت گیر می آرم  کتاب بخوانم!

از جبران...

زندگانی ام ساکت است.

جز کار کردن و قدم زدن کار دیگری ندارم.

هوس دیدن مردم را ندارم،

و احساس می کنم که در انتظار چیز تازه و

غریبی هستم که بخش ناسوخته ی روحم را بسوزاند.

می خواهم بیشتر بنویسم اما نمی توانم.

کمی ملولم و سکوت سیاهی روحم را فرا گرفته است.

ای کاش می توانستم سرم را روی شانه هایت بگذارم.

=============================

نامه ات دوران تازه ای در زندگی من گشوده است.

شعله های نامه ات مرا سرشار می کند.

حس می کنم بین ما و جهان اعلان جنگی شده است.

ما اما در پایان پیروز خواهیم شد.

ما فاتح خواهیم شد.

این را هم اکنون با ندای روحم بازگو می کنم.

من دیگر خیال پرواز نخواهم کرد

و این را یک ماه پیش قادر نبودم به زبان آورم.

دنیای خیال ها و رویاها زیباست، 

اما جایی هست که خداوند

در ماورای آن مأوا گزیده است.

پ ن:حرفهای جبران بیانگر حال و روز من است!

پ ن:خدایا ازت ممنونم خیلی خوشحالم!کمکم کن!